Morgen is de aller aller laatste Paradedag voor 'Jeroen en Barbara spelen... De Star Wars Saga!' We spelen om 15:30 en 16:30 uur in De Rups.
Ondanks het bizarre herfstachtige weer van deze zomer kunnen we met trots terugkijken op een super tournee. Een voorstelling die elke keer weer leuk blijft om te spelen. Een team waarmee we ontzettend veel plezier hebben en waarvan iedereen zo gedreven en professioneel zijn werk doet. Super leuk publiek met elke keer weer kinderen die zo meeleven dat we zelf soms stiekem ook een beetje in de lach schieten. De gezelligheid van de Parade en alle mede Parade artiesten. Alles. En die regen, ach, daar kunnen we toch niks aan doen, the show must go on.
Maar na vrijdag keren we nog 1 dag terug op De Parade om samen met alle andere Kinderparade artiesten 2 knal voorstellingen te geven tijdens het Kinderparade Gala 2011. Woensdag 17 augustus om 15:00 uur en om 16:30 uur geven alle artiesten samen een voorstelling barstensvol liedjes, acts, filmpjes en rare ontmoetingen. Jeroen en Barbara zullen zich ook laten zien. Plus, het schijnt dat Darth Vader en Dokter Pill (van Madam Baba en de Dans Dokters) elkaar niet zo heel erg mogen.... of toch wel?
De blogbal ligt weer aan mijn voeten, dus ik zal jullie weer eens wat vertellen over de avonturen van Jeroeniepoen en Barbapapa!
Afgelopen zaterdag, was de laatste dag in Utrecht. Echt, heel Utrecht is als een soort spaceshuttle voorbij gegaan. Het is nu alleen nog A'dam en dat is dus nog maar 5 dagen Jeroen & Barbara!! Wow mega uber raar. Dat is hoogstens nog 15 keer.. en dan gaat deze Barry afscheid nemen van Barry en dan gaat deze Barry dus voor de rest van haar leven Barry-loos door het leven, wat dus mega uber huilen gaat worden, want Barry en ik waren echt super n.t.b. huil huil snik snik snotter snotter.
Oke nu ben ik klaar met al dat sentimentele gedoe. Zaterdag was een rare dag vond ik. We speelden in de Reizende Schouwburg en dat is eigenlijk voor onze voorstelling een beetje een onhandige tent, omdat we van onze lieve Ashtonbroeders (jaja, Ashton Brothers, I know) niet op het podium mogen spelen. We moeten dan dus vóór het podium, en daardoor kunnen de mensen die aan de zijkant zitten het eigenlijk niet zo goed zien, uber balen voor hen dus, maarja de Ashtonbroeders zijn mega cool en maken de dienst uit, dus Barry en Jeroen doen dat duh (verder hou ik echt wel van de Asthonbroeders enzo, zie vorige blog). We stonden 3 keer op de planning en wel gelijk om half 3 dus hadden we maar heel kort om parade te maken. Het terrein ging open en het liep helemaal niet storm. We begonnen de voorstelling met de minste mensen die we ooit gehad hadden. Gelukkig werd het daarna drukker en drukker en de twee voorstellingen daarna waren we aardig vol.
Ilona (zakelijk leider van The Young Ones) en Erik (haar man en filmer enzo) waren er ook met Puckie en Jippie (hun tweeling) en Puck had hetzelfde jurkje als Barry aan!!!! Echt zo cool. We waren echt twins even. (Puck is eigenlijk twins met Jip, maar gister dus even met mij, wat tot grote ergernis van Jip leidde, sorry jip, love you) Uh, waar was ik. Nou na de drie voorstellingen even snel afbreken en lekker eten met z’n allen in de medewerkerstent. Hier ontstond een grote discussie tussen Tho en mij en Dalith (later werd Iwan er ook bij betrokken) over een mister hot en sexy die wel of niet gay zou zijn. Volgens Dalith, Iwan en mij is hij absoluut geen gay, maar volgens Thomas (die een gaydar schijnt te hebben) was hij dat wel. Dit wordt vervolgd.
Daarna zijn we met Dali en Thowie en Iwanovich naar 'Who is afraid of mildred and george'? geweest. En daarna nog naar 'Mouling Rouge' met Willie (haha sorry Ingvild) en Jeroenie (regisseur Jeroen), de voorstelling was mega uber leuk (sarcasme), maar Jeroen probeerde constant mijn pasje af te pakken waardoor zijn jasje onder de tribune viel, wat ik dan wel weer grappig vond. God straft snel, haha. Toen ging bijna iedereen naar huis, behalve Iwan en ik. Wij gingen nog even wijn drinken en nog een voorstelling bekijken om vervolgens met de trein whiehoe naar Zwollywood af te reizen. Om half 1 was ik thuis en kroop ik mijn bedje in. Geslaagde laatste Utrechtse dag! Mega zin in A’dam, omdat we dan ons tentje eindelijk een keer op gaan zetten op de parade camping. Ben benieuwd. Nu gaat deze Barry, die dus bijna geen Barry meer is, stoppen, want deze blog is al onoverzichtelijk genoeg.
Wat een tijd. Wat is tijd? Volgens mij gaat tijd te snel. De tijd gaat namelijk veel te snel. Zaterdag is al onze laatste dag in Utrecht!
Het lijkt wel vorige week dat we voor het eerst in Rotterdam speelden, en onze zenuwen onze keel uitvlogen om vervolgens via ons achterwerk weer ons lichaam in te treden.
Alles ging goed, toen werd Elene ziek. Toen werd Elene beter en toen werd de rest van de crew ziek, waaronder ik (Thomas) en Ingvild (de opperstarwarsridder).
Mijn stem is nu denk ik voorgoed geëmigreerd naar Curaçao en hij stuurt niet eens een kaartje. Dan weet je opeens wie je echte vrienden zijn.
Omdat ik een beetje moe ben in mijn hoofd van de aspirine, hier een kort en bondig overzicht van de hoogtepunten van de afgelopen week (en een paar dagen daarvoor)
We hebben eindelijk zenders. Eindelijk kan omroep Max ook de avonturen van Jeroen en Barrie volgen
Elene die vindt dat het woord "Lullig" best gebruikt kan worden tegen kinderen van 7. En daar een heftige discussie over voeren
De laatste dag van Geertje.
Een schitterende voorstelling van grootmaester John Buijsman "Het uur van het konijn". Waar ik voor de tweede keer in mijn leven echt heb gehuild van ontroering
Regen, regen en voor het geval je het nog niet wist, regen!!!
Steeds meer complimenten ontvangen over mijn schitterende fluitspel! "Rot op met dat gefluit!" "Gaat deze muziek de hele dag gedraaid worden?"
De waanzinnige voorstelling gezien "Rampen Tampen"(op de Parade heet het Via Ria) met mijn held en voorbeeld señor Dick van den Toorn. Gehuild van het lachen, wat een hysterisch hilarisch duo!
Lopen twee kikkers door het bos....voor de volledige mop, twitter dan naar...
Uber gezellige pyjama party in het huis van Elene, waar we de schitterende emotionele b film "From Prada tot Nada" hebben gekeken.
Tijdens het binnenhalen van het publiek niet kijken waar ik mijn voet zet en heel dansant met mijn voet in een greppel blijven haken, waardoor mijn enkel een schitterende krakende draai maakt. Mijn enkelbanden zijn gedraaid, bloeduitstorting, zo'n dikke enkel dat ik niet meer in mijn schoen pas. Gewoon vrolijk daarna twee voorstellingen spelen en 's avonds in het ziekenhuis te horen krijgen dat het 6 weken kan duren voordat het weer goed is.
Repeteren op krukken met Katelijne voor de laatste week van de vakantie als we theater Odeon de Spiegel Star Wars in Zwolle gaan spelen. Elene kan in die week niet spelen omdat ze dan op de Toneelschool in Arnhem zit... (dit weekend meer info over de Star Wars week in Zwolle!!)
Muziek luisteren van het bandje waar Jeroen Kriek (de opperopperstarwarsleider) de bas in speelde.
Ik hoop dat jij, lieve lezer/lezeres nu een beetje een beeld hebt van de afgelopen tijd.
Kom je snel nog een keertje kijken? Zou erg gezellig zijn :)
Gister ging ik met heel veel zin, maar ook een klein beetje buikpijn naar de parade toe. Ik moest de kassa vandaag namelijk in m'n eentje doen. De vorige keren deed ik het samen met Joost, oftewel maxi. Zou ik wel snel genoeg zijn, dat ik niet hele rijen veroorzaakte. Zouden mijn hoofdrekenkunsten een beetje meewerken? Allemaal van dat soort vragen spookten door mijn hoofd. Maar toen ik eenmaal achter de kassa stond, waren de kopzorgen al snel verdwenen en ging het kaartjes verkopen best goed, net als de voorstellingen. De tweede voorstelling was zelfs HELEMAAL uitverkocht!
Om tien over half vijf kreeg ik toch weer buikpijn, want om kwart voor vijf, tijdens de derde voorstelling, moest ik samen met Ingvild gaan tellen (de kas opmaken), kijken of het klopt en dat ik geen mega rekenfouten had gemaakt.
Daar zaten we dan. In de telcontainer. Briefjes sorteren, muntjes sorteren. 1 bij 1.
2 bij 2. 5 bij 5. 10 bij 10. En ga zo maar door. Wat een spanning. Ja uh, '7 kinderkaarten en 5 volwassenenkaarten, graag! Reken dat maar eens even in een razend tempo uit je hoofd. Na alles te hebben gesorteerd, gingen we rekenen. Gelukkig hadden ze hier wel rekenmachines. En ja, de laatste som. Alles bij elkaar - wat er al in de kassa zat, EN HET KLOPTE! JAAAAAAAAA HET KLOPTE! Wat een opluchting!
Na de laatste voorstelling, gingen we wat eten. We gingen in de medewerkerstent eten, dus dat was nog een stukje lopen. Maar aangezien arme Thomas door zijn enkel was gegaan, ging dat niet zo snel. Terwijl de andere gingen afbouwen, hebben Nard en ik Thomas geholpen om naar de tent te komen. Strompelend en struikelen kwamen we daar aan en hebben we alsnog lekker gegeten, om daarna naar de Ashton Brothers te gaan! Wat een geweldige afsluiting voor deze leuke dag! (Behalve de enkel van Thomas dan..)
