Bloed(lip) zweet, en regen - Blog van Thomas

Na veelstelaat thuis gekomen gister na een feest van de Mbo theaterschool, lag ik om 2:00 in bed. Heel voorzichtig moest ik over Ellie heen stappen die op de grond al diep in slaap lag. Een verkeerde stap en ik had Ellie wakker gemaakt met mijn voet in haar linkerneusgat. Gelukkig ging alles goed dankzij mijn katten/ninja reflexen. Een diepe slaap gaat gepaard met vreemde dromen.

Zo droomde ik vannacht over Elenes moeder die ons in de auto ergens heen bracht. Er liep een klein meisje over de weg die niet oplette. Elenes moeder kon nog net ontwijken en de auto slipte over de weg en kwam aan de totaal andere kant van de weg terecht.
De moeder van het blanke meisje was bijzonder genoeg een Spaanse verwarde vrouw van in de 57. Ze liep boos naar de auto toe, keek Elenes moeder aan en zei: Wat draag jij een rare jas! Wie draagt er nu zo'n jas?!
Ik was woedend! Eerst niet op je kind letten (die waarschijnlijk gestolen was van een rijk gezin) en nu ook nog de jas belachelijk maken!!!
Ik tikte hard tegen de ramen, dat zal haar leren! Daarna vaag gedroomd dat we door een bos moesten lopen, maar ik had geen schoenen aan en moest met blote voeten. Het deed ontzettend pijn en mijn voeten begonnen te bloeden. Ingvild (productie leider van De Star Wars Saga) hielp mij door een parkoers van zachte boomblaadjes neer te leggen.

Nu is de vraag: Wat heeft dit met "Jeroen en Barbara spelen de Starwars saga " te maken? Twitter het antwoord naar @theyoungoneszw en maak kans op een meet en greet met de enige echte Hakim! Tweedde prijs Madame Baba, en troostprijs: een meet en greet met de moeder van madama baba, madame baba senioor.

Goed. Waar was ik gebleven.

En toch ben ik weer als eerste wakker. Gedoucht, broodjes gebakken, tafel gedekt en de dames wakker gemaakt.
We wisten dat het vandaag een bijzondere dag zou worden. Drie keer spelen achter mekaar.
De stemmen van mij en Ellie zijn inmiddels weg gelopen en we kunnen ze niet meer vinden. We kunnen ze niet terug roepen, dus lokken we ze maar met Strepsels en slijmbruisoplostabletten. Ze hebben niet eens een briefje achtergelaten waar ze zijn! Ondankbare stemmen!!!

De eerste voorstelling ging erg goed, de sfeer zat er lekker in en Ellie en ik kregen het gevoel dat we langzaam gingen ontspannen en genieten.

De tweede voorstelling: ... need i say more?
Elene zijn per ongeluk het woord "kut" toen ze haar Darth Vader kostuum niet aankreeg, wat iedereen kon horen. Ik moest toen lachen, wat ook iedereen kon zien.

Elene sloeg mijn Stormtrooperhelm erg fanatiek dicht waardoor ik een tand door mijn onderlip kreeg. Ik dacht het valt vast wel mee, we spelen gewoon door. Maar toen het bloed toch echt een beetje begon te stromen vroeg ik toch maar even of Iwan (techniek) een zakdoekje had. Elene en ik zijn briljante acteurs dus improviseerden we er een goed einde aan. Uiteindelijk had een hele lieve aardige sympathieke meneer uit het publiek een zakdoekje voor mij. Mijn handen zaten inmiddels onder het bloed, Elene had haar vrouwelijke geslachtsdeel met ons mede gedeeld, ik spuugde met elke zin bloed en speeksel op de eerste rij met kinderen, kortom, de sfeer zat er lekker in.

De derde voorstelling: Ging werkelijk fantastisch. Geen woord gelogen. Lekker veel publiek, erg gezellig publiek ook dus het ging gewoon lekker. Ellie en ik beginnen een geoliede machine te worden die vooral begint te genieten met wat we aan het doen zijn.
We schudden altijd het publiek de hand als ze weg gaan en vragen of ze het leuk vonden. Iedereen heeft het heel fijn gehad en alleen maar positieve reacties.

Toen gingen we lekker een burrito eten, een vega voor mij. De anderen hadden interessante discussies over theater en de zin van het leven, terwijl ik met de kleine Jonathan (1,5 jarige zoontje van regisseur Jeroen Kriek & productie leider Ingvild) live stand-up komedie deden. De running gag van het weg gooien van de speen van Jona, behoeft nog enige precisie en timing.
Toen ijsje gegeten (chocola) en ging ik met de fiets op huis aan. De anderen kunnen elk moment met het ov bij mijn huisje aankomen.
Geertje heeft vandaag trouwens ons team versterkt, en dat doet ze fantastisch!
Nog een dag morgen op De Parade in Rotterdam (met een gebarentolk/ doventolk bij de voorstelling) en dan een weekje vrij.
Dan kan ik eens goed mijn stem terug zoeken.

Ik zie jullie bij onze voorstelling op de kinderparade :)


Liefs,
Thomatio Engevelli